مدیرعامل شرکت آب منطقه ای لرستان عنوان کرد:

به گزارش روابط عمومی شرکت آب منطقه ای لرستان، رضا میرزایی در جمع خبرنگارا عنوان کرد: بشر نمی تواند تاثیر مهمی بر روی فراوانی بارش باران یا برف که عوامل اصلی به وجود آورنده سیلاب های مهیب و مخرب هستند بگذارد، بلکه فعالیت‌هایی که انسان در بستر و حریم رودخانه ها یا در عرصه حوضه‌های آبخیز انجام می دهد، می تواند عامل افزایش خسارات سیل و یا بالعکس باعث کاهش خسارات سیل گردد.

وی افزود: در سیل ۱۲ فروردین ماه سال ۱۳۹۸ به علت بارش های بی سابقه (حدود ۲۷۵ میلیمتر به طور میانگین در مدت کمتر از ۱۰ روز و در برخی نقاط استان لرستان به صورت نقطه ای تا حدود ۴۰۰ میلی متر)  سیراب بودن زمین به لحاظ بارش های قبلی، آبدهی بالای پایه رودخانه ها به علت سیلاب پنجم فروردین و ذوب برف در ارتفاعات  روی هم رفته سبب شد تا حدود ۲ میلیارد مترمکعب سیلاب در مدت بسیار کوتاهی تولید شود که خارج از ظرفیت آبگذری رودخانه ها بوده و دوره بازگشت آن حدود ۱۰۰۰ ساله بود، لذا این حجم عظیم سیلاب از بستر رودخانه ها به زمین های اطراف، مناطق مسکونی و تاسیسات حاشیه رودخانه‌ها سرریز کرد و در بسیاری از نقاط باعث تعریض بستر و انحراف مسیر رودخانه و در نتیجه تخریب راه ها، پل ها، اراضی کشاورزی و مناطق جمعیتی شهری و روستایی و خسارات زیادی گردید.

میرزایی تصریح کرد: بنابراین جهت مهار و کنترل سیلاب ۲ راهکار وجود دارد که بایستی انجام گیرد: یکی اینکه: ظرفیت آبگذری رودخانه‌ها را بالا برده که برای این کار لازم است رودخانه‌ها لایروبی و مسیرهای عبور سیلاب بازگشایی شود و حریم رودخانه ها را از تصرفات آزادسازی کنیم و از ساخت و سازهای جدید در بستر و حریم رودخانه ها جلوگیری شود. دوم اینکه: اقداماتی انجام شود که باعث کاهش حجم رواناب و سیلاب شود به طوریکه سیلاب از ظرفیت رودخانه تجاوز و سرریز نکند که علاوه بر انجام اقدامات آبخیزداری (مکانیکی و بیولوژیکی) به عنوان یک راهکار بلندمدت بلکه بهترین راهکاری که سریع جواب دهد احداث سدهای مخزنی با اهداف مهار و کنترل سیلاب است.

وی با اشاره به اینکه در سیل ۱۲ فروردین ماه سال ۹۸ در بالادست شهرهای خرم آباد، چگنی، پلدختر و معمولان سدی نبود تا این حجم عظیم سیلاب در آن نگهداری شود و از بروز این همه خسارت جلوگیری شود، اضافه کرد: متاسفانه افرادی هم اشتباهاً یا با اهدافی دیگر شایعه پراکنی کردند که علت سیلاب فروردین 98، باز کردن دریچه سد در بالادست بوده، در صورتی که برعکس در بالادست سد بزرگی وجود نداشت که سیلاب‌ها و رواناب‌ها را در فصول زمستان و بهار نگهداری کرده و در تابستان و پاییز با رهاسازی آن رودخانه را احیاء و زمین‌های کشاورزی را سیراب کند.